شب قدر

سلام قند عسلم... نورای کوچیک و معصوم مامان...

مامان امشب اولی شب قدریه که من و تو با هم هستیم. ان شاء الله سال دیگه تو در کنار من خواهی بود نه توی دلم!

مامان امشب شبیه که خدا سرنوشت ما آدمها رو رقم می زنه. شبی که درهای رحمت خدا به روی ما رو سیاها بازه و فرشتگان خدا از شب تا طلوع فجر نازل میشن تا گناه ما آدمها رو با خودشون ببرن و رحمت و مهربانی و بشارت خدا رو برامون بیارن. مامانی قشنگم از خدا بخواه که اول از همه ظهور آقا امام زمان رو نزدیکتر کنه که همه دنیا دلتنگ اون امام مهربون هستند. دعا کن بیان و همه بدی ها توی دنیا رو از بین ببرن و زیبایی برامون بیارن. بعدشم از خدا عافیت بخواه، عافیت و سلامتی، در دینمون، در ایمانمون، در تن و بدنمون، در زندگیمون. برای همه بخواه. آخرش هم برای خودت و من و بابایی مهربون.

بابایی میگه: التماس دعا از الماس چشمهایت.

عزیز دل مامان، خیلی امشب دلم هوای نجف رو کرده. کاش بودی و امشب، شب ضربت خوردن مولا علی(ع) می تونستیم نجف، کنار ضریح آقا باشیم. توی حرم باصفاش. از خدا می خوام وقتی بدنیا اومدی و یک کمی بزرگتر شدی، همگیمون، من و تو بابایی، بریم دوباره پابوس آقا.

مراقب خودت باش عزیز دلم.

مامانی و بابایی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی دوستت دارن...